Poprzednio pisałam o kontraście między nowoczesnym Tokio a miejscem pełnym tradycji i historii jakim jest muzeum samurajów (link). Notka wyszła dość długa, więc dziś ciąg dalszy – głównie o nowoczesnych dzielnicach. 🙂

Ponowny skok w przyszłość

Po niesamowitym doświadczeniu jakim był koncert tradycyjnej muzyki japońskiej zaszliśmy do salonu Segi (otwarte do 22:30!), żeby na nowo powrócić do rzeczywistości 😉 i również bawiliśmy się świetnie, zabijając zombie w małej budce z wielkim ekranem i pistoletami. 😀 W salonie pełno było automatów typu „ufo catcher„, w których można było spróbować złapać różne maskotki albo inne nagrody. Mało komu się to udawało, bo kiedy już ktoś pełen nadzieji przenosił pluszaka do wyjścia, wielkie ramiona rozluźniały uścisk i maskotka spadała na dół. Na tym pewnie polega cały trick – nie da się wyciągnąć nagrody pomimo ciągłego wrażenia, że jest już tak blisko!

Sporo było takich salonów gier zarówno w Shinjuku jak i na Akihabarze – w większości automaty się powtarzały, ale zdarzało się trafić na coś nowego. Piętra były często podzielone temaycznie na gry, i na tych, gdzie znajdowały się głównie gry muzyczne robiła się straszna kakofonia dźwięków. Często jednak znaleźć można było wejście na słuchawki – w takich grach uderza się w klawisze czy w bębny w rytm muzyki, więc zdecydowanie warto ją słyszeć. 😉

Poza wyżej wymienionych były także duże siedzenia, gdzie walczyło się z robotami, a w trakcie gry twoje siedzenie ruszało się w różne strony i trzęsło się podczas turbulencji spowodowanej wystrzałami z broni i uderzeniami przeciwnika. Były do tego pasy bezpieczeństwa – szczerze zalecane do użytku podczas walki, żeby nie wypaść i nie poobijać się. 😉

Obserwowałam także ludzi tańczących na specjalnym urządzeniu do „dance rush”, które grało muzykę i wykrywało ruchy stóp, za które dostawało się punkty, jeśli podążało się za wytycznymi. Łatwo było rozpoznać początkujących od stałych bywalców, którzy wymiatali tak, że dosłownie lał się z nich pot.

Akihabara jest trochę inna od Shinjuku i Shibuyi, bo jest tam o wiele więcej sklepików z figurkami postaci z anime i innych powiązanych pamiątek. Można tam znaleźć też sporo tematycznych kawiarenek – najsłynniejsze są maid cafe, gdzie obsługują dziewczyny ubrane jak pokojówki w sukienkach odsłaniających nogi.

My jednak zawitaliśmy do Gundam Cafe, gdzie robot wielkości człowieka przywitał nas przy wejściu na salę, a w każdym pomieszczeniu znajdował się duży telewizor, gdzie puszczano fragmenty tego anime. Można tu było zamówić na przykład kawę z wizerunkiem Gundama na piance. 😉 Spoglądając czasem na telewizor, uświadomiłam sobie, że oglądałam to anime jako małe dziecko. 🙂 Nigdy chyba nie podobała mi się kreska, ale roboty robiły na mnie wtedy wrażenie.

Motyw Gundama przewija się dość sporo w Tokio – sporo tam kawiarenek czy sklepów z figurkami z tego anime, ale jest też i wielka figura robota w dzielnicy Odaiba, która ma być rzeczywistego rozmiaru – gdyby robot istniał naprawdę (jest więc gigantyczny). Wieczorami odbywają się tam pokazy, podczas których puszczane są sceny z kreskówki, a posąg transformuje się kilkakrotnie. Przyciąga to sporo osób, nawet podczas dość obfitego deszczu, w ciemnościach (spawdzone). 😉

Gdybym miała porównać Akihabarę i Shinjuku, myślę, że bardziej podobało mi się to drugie – obie dzielnice są nowoczesne, a jednak mają inny klimat. Lubię anime, które jest bardziej obecne w Akihabarze, ale żaden ze mnie zagorzały fan i może stąd ta opinia. 🙂

---

Wydawało mi się, że Malezyjskie Kuala Lumpur było miastem nowoczesnym, ale Tokio przebija je o głowę! Tutaj nowoczesność wygląda z każdego kąta, chociaż nie jest natarczywa i nie kłuje w oczy. KL można nacieszyć się przez 3-4 dni, ale mam wrażenie, że na Tokio nie wystarczy mi nawet tydzień. Zobaczymy! 😀

Tokio pokazało nam się z dwóch różnych stron – nowoczesne miasto pełne drapaczy chmur, skomplikowanej siatki metro i ćwierkających toalet, w którym nie brakuje jednak miejsca na delikatną muzykę i tradycję. W Japonii pełno jest takich kontrastów – już pierwszego dnia trafiliśmy na małą świątynię ukrytą w samym środku miasta pośród wieżowców, hoteli i sklepów Family Mart. A ukrytych świątyń jest zdecydowanie więcej – no a poza nimi są także te znane i często odwiedzane. 🙂

Nisia

Szukasz inspiracji na kolejną podróż? Chcesz poczytać o konkretnym miejscu? Zajrzyj tutaj.

Posty, które mogą Ciebie zainteresować:

• Cała podróż po Japonii na mapie
• Krótkie podsumowanie wyjazdu
• Tokio – pierwsze wrazenie
• A może jednak Meksyk?