Tapas, Tapas I Jeszcze Raz Tapas! (Hiszpania)

* Na zdjęciu krokiety z szynki jedzone w Sewilli

Po wykańczającym dniu pełnym zwiedzaniu atrakcji Sewilli, zdecydowałam, że następny musi być relaksujący. Postawiłam więc na wino, jedzenie i chillout! 😉

Recepcjonistka hostelu, w którym nocowałam, poleciła mi miejsce na śniadanie, które okazało się wyborne. Złapałam się jednak na tym, że zamówiłam nie śniadanie hiszpańskie, a z innego kraju! Dopiero jak je przynieśli, zorientowałam się, że jest na stronie z international breakfast. 😛 Powinnam była zauważyć wcześniej, bo nazwa niezupełnie brzmiała lokalnie (croque monsieur). 😉 Ale i tak było wysmienite i bardzo podobne do hiszpańskich tostadas. Następnym razem trzeba lepiej doczytywać menu, nawet jak jest się bardzo głodnym. 😉

croque_monsier_seville

Potem (oczywiście nie od razu :P) przyszedł czas na obiad. Przyklapnęłam w małej restauracyjce i zamówiłam 3 tapas plus wino różowe. ^^ Czytaj dalej „Tapas, Tapas I Jeszcze Raz Tapas! (Hiszpania)”

Portrety Świata (Ahlbeck, Niemcy)

W całej naszej zachłanności odkrywczo-nadmorskiej podczas wyprawy z dziewczynami na weekend do Świnoujścia postanowiłyśmy sprawdzić, co ciekawego dzieje się za zachodnią granicą. Wpadłyśmy na chwilę do Ahlbeck przejść się po niemieckiej ziemi, dotknąć plażowego piasku i zobaczyć, jak wygląda świat widziany ich oczami.

 

Ci, których zachwyca ekspresja płynąca z rzeźb, doceniliby wystawę rzeźb z piasku, która obecnie znajduje się w Ahlbeck (oficjalna strona w języku polskim). Festiwal trwa do 4 listopada tego roku, więc warto się wybrać, będąc w pobliżu.

Na miejscu zwiedziłyśmy wszystkie kontynenty, różne kultury i kraje. 😉 Byłyśmy na przykład przy Koloseum w Rzymie i z wielkim napięciem oglądałyśmy walkę gladiatorów. Tygrys, który nagle wbiegł na arenę, budził zarazem podziw jak i strach!

Czytaj dalej „Portrety Świata (Ahlbeck, Niemcy)”

Za Tych, Co Żyją – Żeby Żyć Się Nie Bali (Uniejów)

Notka napisana już dawno, nadeszła więc najwyższa pora, żeby ogarnąć zdjęcia i wrzucić na sieć. :]

Na XL Zlocie Indianistów odbył się bieg ku pamięci tych, co odeszli. Niektórzy z nas mieli i dodatkowe prywatne intencje – ja pobiegłam również i za tych, co pozostali, za tych co żyją – żeby żyć się nie bali.

zlot_bieg3

Czytaj dalej „Za Tych, Co Żyją – Żeby Żyć Się Nie Bali (Uniejów)”

Przepych i Piękno – Katedra w Sewilli

Katedra w Sewilli (Catedral de Santa Maria de la Sede) jest największą gotycką katedrą na świecie. Postawiono ją w miejscu ówczesnego meczetu, prace zaczęły się w XV wieku i trwały aż do XVI w. W 1987 została ona wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

seville_cathedral17
seville_cathedral18

 

„Hagamos una iglesia tan hermosa y tan grandiosa que los que la vieren labrada nos tengan por locos.”

„Zbudujmy świątynię tak piękną i tak majestatyczną, że ci którzy ją ujrzą wezmą nas za szaleńców.” – Według legendy to właśnie taka myśl przyświecała budowie gotyckiej katedry w Sewilli. Czytaj dalej „Przepych i Piękno – Katedra w Sewilli”

Nie Bój Się Ryzykować, A Nie Pożałujesz – Na Emigracji, Jak I W Życiu (UK)

Ostatnio w serii emigracyjnej pisałam o tym, jak nie powinno wyjeżdżać się za granicę, dziś poprę to historią. 😉

 

Jak wyglądał mój wyjazd za granicę?

Wyjechałam z facetem do Anglii, mając 19 lat, świeżo po maturze. Miałam załatwioną pracę i pokój dla siebie, on jechał hardcorowo – nie znał nawet za bardzo języka. Naczytałam się wtedy różnych rzeczy i wydawało mi się, że te 400 czy 500 funtów, które mieliśmy razem w kieszeni to kupa kasy. Już drugiego dnia zorientowałam się, jak bardzo się pomyliliśmy.

Do zaczęcia pracy miałam kilka dni (i do wynajmowania pokoju, bo był załatwiony przez pracodawcę), więc trzeba było coś znaleźć. Pamiętam taki moment, kiedy siedziałam na schodach w galerii handlowej (nie mogliśmy znaleźć spokojnego miejsca) z miejscową gazetą z ogłoszeniami (Evening Post) i szukałam pokoju na „od zaraz”. Pamiętam narastające rozczarowanie, kiedy nie mogłam niczego znaleźć, a niektórych Anglików nie potrafiłam w ogóle zrozumieć. Zgiełk ludzi robiących zakupy wcale nie pomagał, a do tego dochodził stres i moja wrodzona nieśmiałość.

Ale nie poddaliśmy się. Czytaj dalej „Nie Bój Się Ryzykować, A Nie Pożałujesz – Na Emigracji, Jak I W Życiu (UK)”

Tam, Gdzie Kończy Się Świat (Irlandia)

Ostatnio było bardzo psychologicznie, dziś przyszła więc pora na typowo podróżniczą notkę. 😉

Cliffs of Moher

Piękne, intrygujące, niepokojące, zadziwiające, poruszające – Klify Moherowe (wiem, że nie jest to prawidłowa nazwa, ale nie mogę się powstrzymać, więc musicie mi wybaczyć 😉 ). Wielu różnych pozytywnych epitetów możnaby użyć do określenia tego miejsca. Niektórych być może ono nie zadziwi, ale Klify odwiedzane są przez około miliona turystów rocznie – chociażby to robi wrażenie. Ciągną się one przez 8 km i sięgają 214 metrów wysokości.

cliffs_of_moher2

Biorąc pod uwagę, że tyle ludzi podróżuje do tego zakątka w Irlandii, są tam tłumy, zwłaszcza przy ładnej pogodzie (która nie zdarza się zbyt często w Irlandii, gdzie ciągle pada). Ale mimo wszystko można na spokojnie przejść się wzdłuż klifów tak daleko jak pozwala na to czas. My miałyśmy go niewiele (może ze 3 godziny), bo wybrałyśmy się tam wraz ze zorganizowaną wycieczką i pilotem Irlandczykiem, który zabawiał nas swoim specyficznym poczuciem humoru i próbował uczyć irlandzkich piosenek. Ale za bardzo mu się to nie udało. 😉

Czytaj dalej „Tam, Gdzie Kończy Się Świat (Irlandia)”

Dobro Jeszcze Nie Umarło – O Trudnościach w Podróży

Trzeba przyznać, że podróże czasem męczą. Jakkolwiek zajebiste by nie były, ile pozytywnej energii i wrażeń by nie dawały, to i tak czasem bywają ciężkie i potrafią przytłoczyć i sprawić, że ma się wszystkiego dość. Są po prostu takie problematyczne chwile, o których po jakimś czasie się zapomina, bo są to momenty przejściowe, które prędzej czy później pozwalają dotrzeć do celu.

Bywa tak, że podróż jest długa i niektóre rzeczy nie układają się po Twojej myśli.

Bywa tak, że nie wszystko da się zaplanować i w pewnym momencie trzeba zaryzykować, że zostanie się gdzieś w nocy bez możliwości dotarcia do punktu docelowego.

Albo tak, że natknie się na problemy, których nie można się było spodziewać i nie wiadomo jak sobie z nimi poradzić.

Albo po prostu jest się tak mocno zmęczonym, że nie można znaleźć hotelu, który znajduje się w zasięgu 100m i krąży się w kółko i w kółko, myśląc, że to musi już być szaleństwo, skoro mapa kłamie, a nikt z przechodniów ani ludzi pracujących w pobliskich knajpach nie słyszało o ulicy, której szukasz. Czytaj dalej „Dobro Jeszcze Nie Umarło – O Trudnościach w Podróży”

Ekscytacja, Która Pcha Nas Do Działania

Dziś będzie bardzo luźno i niezobowiązująco. 🙂 W piątek wyjeżdżam wreszcie na XL zlot indianistów i dopiero „zaczęło to do mnie docierać”! Ekscytacja uderzyła we mnie z podwójną siłą i poza momemtami, w których angażuję się w pracę (mam tendencje do pracoholizmu, więc to mnie wcale nie dziwi), wciąż myślę o wyjeździe i nie mogę się nim nacieszyć. ^^

To podekscytowanie sprawia, że uśmiecham się pod nosem i nie straszny jest mi deszcz, pochmurne niebo, wściekli klienci czy jakiekolwiek przeciwności losu, z którymi się borykam. Biorę je za uszy i tarmoszę, bo podejście jest najważniejsze i to dzięki niemu udaje się zwalczać wszystko, co napotka się na swojej drodze.

Myślisz, że niektórzy mają straszliwego pecha, a inni przeokropne szczęście w życiu? Może trochę prawdy w tym jest, ale w dużej mierze jest to też kwestia optymizmu (bądź pesymizmu) i tego, czy poddasz się w walce. Jak się czegoś mocno pragnie to przy pewnej dawce cierpliwości zawsze się to osiągnie… Czytaj dalej „Ekscytacja, Która Pcha Nas Do Działania”

Jak Nie Wyjeżdżać Na Emigrację (UK)

Jak poprzednio wspominałam, postanowiłam opisać moją przygodę z Anglią, od czasu do czasu rzucając jakąś radą albo przestrogą. 🙂

Na początku było ciężko – ale tak zawsze bywa, więc tym nie można się zrażać. Miałam 19 lat kiedy wyjeżdżałam, byłam młoda i niedoświadczona. Nie miałam pojęcia, że w innym kraju życie wygląda zupełnie inaczej. Tak tylko słyszałam, ale nie wiedziałam, co to znaczy w praktyce. No bo… dwa krany?… ludzie mówiący po angielsku, których nie da się zrozumieć, mimo iż dobrze zna się język?… ROZWIJANE TRAWNIKI?!

Ale, ale, zacznijmy od początku… Czytaj dalej „Jak Nie Wyjeżdżać Na Emigrację (UK)”

Odrobina Samotności (Zakopane)

Do tego roku wszystkie podróże, w które wyjeżdżałam, wliczały udział osoby trzeciej – albo jechałam z kimś albo do kogoś. W tym roku postanowiłam, że spróbuję czegoś nowego, że wyjadę gdzieś sama, bo przecież tak naprawdę nie ma czego się bać! 🙂

W pierwszą taką niby-podróż pojechałam w lutym. Ponieważ miałam ograniczone fundusze i czas (niecały dzień), chciałam pojechać gdzieś blisko, a do tego zaczęłam fascynować się górami – padło więc na Zakopane. Tak, tak, była to samotna podróż bez ludzi, ale poniekąd wśród ludzi. 😉 Od czegoś trzeba zacząć, małymi kroczkami można zajść daleko, jak stawia się je odpowiednio szybko i w konkretnych ilościach (a tutaj błędu nie popełniłam, bo 2 mesiące później wyjechałam do Hiszpanii gdzie większość miejsc zwiedzałam sama). Czytaj dalej „Odrobina Samotności (Zakopane)”

Miasto Zakochanych, Gdzie Nawet Kaczki Mają Swoich Kochanków (Sewilla)

W Alcazabie w Sewilli, tak samo jak w katedrze, są wielkie kolejki. Do obu miejsc można zarezerwować bilety online, więc szczerze polecam, bo zyskuje się jakąś godzinę czekania (i oba miejsca wpisane są na listę światowego dziedzictwa UNESCO). Tutaj kolejka poruszała się wolniej, bo nie tylko sprzedawano bilety, ale prześwietlano bagaże i sprawdzano ludzi – zupełnie jak na lotnisku (dobrze, że butów nie kazali zdejmować :P).

sevilla_alcazaba

Wchodziłam do różnych pomieszczeń, oglądałam przepiękne zdobione ściany i sufity, wyglądałam przez okno wychodzące na śliczne ogrody i patio… No i zgubiłam się w całym labiryncie pomieszczeń i ogrodów (ktoś coś mówił o lepszym zmyśle orientacji? ;P). Ale nie było to trudne skoro z jednej komnaty wychodziły drzwi na 2 czy 3 róźne pomieszczenia, a w następnej to samo, a potem znów… Trochę to było mylące – ale tylko troszkę. 😉

Czytaj dalej „Miasto Zakochanych, Gdzie Nawet Kaczki Mają Swoich Kochanków (Sewilla)”

Rzeźby Pełne Emocji (Oslo)

W Oslo byłam 2 razy: w 2013, a potem jeszcze w 2015. Pierwszy raz był to wyjazd spontaniczny – przeglądałam promocje RyanAir i w oczy rzucił mi się lot za bodajże 29zł w jedną stronę. Stwierdziłam więc, że jest to idealna okazja, żeby się tam wybrać, bo nigdy nie byłam! Nie przyszło mi wtedy do głowy, żeby sprawdzić ceny w Norwegii – nie wiedziałam, że Oslo jest jednym z najdroższych krajów na świecie. Nie zastanawiając się wiele, wsiadłam w samolot i poleciałam. 🙂

oslo_troll

Za drugim razem odwiedziałam znajomą, która tam mieszkała i tym razem wiedziałam już czego się spodziewać. W czasie jednego i drugiego wyjazdu zwiedziłam Park Vigelanda (Frognerparken) – moim zdaniem jest to główna atrakcja Oslo.

[UWAGA: niektóre zdjęcia mogą być kontrowersyjne i szokujące, jeśli więc jesteś osobą przewrażliwioną to nie czytaj dalej!]

oslo_park_vigelanda

Czytaj dalej „Rzeźby Pełne Emocji (Oslo)”

Jak przeżyć na emigracji (Anglia)

W dzisiejszym świecie wyjazd emigracyjny nie jest czymś niezwykłym, czy to mówiąc o wyjeździe zarobkowym na kilka miesięcy, dłuższym pobycie czy po prostu wyprowadzeniu się na stałe do innego kraju. Decyzja, żeby zupełnie się przeprowadzić jest jak zwykle najcięższa i niesie ze sobą wielkie nadzieje, ale co za tym idzie – także wielkie rozczarowania. Wszystko wydaje się być proste i prawdą jest, że ten kto nie boi się podjąć ryzyka, dużo zyskuje. Ale niektóre rzeczy trzeba wziąć pod uwagę, o niektórych pamiętać, a o innych wręcz zapomnieć. Czytaj dalej „Jak przeżyć na emigracji (Anglia)”